Image
"Een gesloten geest is een zwakheid"
Je mag alleen op een blijvende oplossing van een conflict hopen, als je geleerd hebt de andere objectief te zien en tegelijkertijd zijn moeilijkheden subjectief, als mens, te ervaren. Iedere ervaring die je zelf opdoet, is waardevol. Wie het opgegeven heeft ernaar te zoeken, zal snel merken dat ontbreekt wat hij of zij echt nodig heeft. Een gesloten geest is een zwakheid.
Dag Hammarskjöld, oud-secretaris-generaal van de Verenigde Naties (1905 – 1961)
Image
Getuigenis
Dr. Wangari Muta Maathai
Dr. Wangari Muta Maathai (°1940 +2011) was een Keniaans milieu- en politiek activiste. Ze richtte de milieuorganisatie Green Belt Movement op, was in 2003-2005 parlementslid, en was onderminister van Milieuzaken en Natuurlijke Hulpbronnen. In 2004 kreeg ze als eerste Afrikaanse vrouw de Nobelprijs voor de Vrede voor haar bijdrage aan duurzame ontwikkeling, democratie en vrede. De Green Belt Movement is een milieuorganisatie die bomen plant om zo de ontbossing tegen te gaan. Maathai beschrijft het idee hierachter als volgt: ‘The planting of trees is the planting of ideas. By starting with the simple act of planting a tree, we give hope to ourselves and to future generations’. Het is bovendien een vrouwenorganisatie die vecht voor mensenrechten, goed bestuur en een vredevol democratische verandering door de bescherming van het milieu. Het is hun missie om gemeenschappen over de hele wereld in staat te stellen om het milieu te beschermen. Ook betrekken ze, door middel van de bescherming van het milieu, de vrouwen bij duurzaam management van schaarse bronnen zoals water, economische ontwikkeling, goed bestuur en uiteindelijk vrede.
Volgens Maathai is het ontstaan van de Green Belt Movement aan verschillende oorzaken te danken. Zo zegt ze in haar autobiografie: ‘in wezen komt het erop neer dat ik me als reactie op een reeks problemen afvroeg wat daaraan gedaan zou kunnen worden’.
Image
Overal om haar heen ziet Maathai dat de natuur wordt verwaarloosd en ook ziet ze dat dit grote gevolgen heeft. Zo is er veel hongersnood en ondervoeding in gebieden die vroeger heel vruchtbaar waren. Dit komt onder andere doordat boeren tegenwoordig, in plaats van voedsel voor eigen gebruik, voornamelijk alleen nog maar koffie en thee voor de internationale markt verbouwen. Ook was er nog maar heel weinig brandhout als gevolg van de ontbossing.
Dr. Maathai hoort veel vrouwen klagen over het ontbreken van hout om te stoken of omheiningen mee te maken. Ze zag in dat ‘alles waar het hen in ontbrak, afhankelijk was van het milieu’. Langzamerhand ontstond het idee om bomen te planten. Op deze manier zouden de vrouwen niet alleen weer van brandhout en hout voor omheiningen voorzien zijn, ook zouden de bomen waterscheidingen beschermen, ‘hielden ze de bodem bij elkaar, en gaven ze voedsel als ze vruchtdragend waren’. Al met al kon op deze manier de vitaliteit van de aarde hersteld worden.
Lees hier meer over Dr. Maathai’s persoonlijke leven dat werd beïnvloed door haar gevecht voor vrouwenrechten en de aarde, over pogingen die mislukten en over haar grote successen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Wangari_Maathai
Image
Kort verhaal
Het napalmmeisje
Foto: De Waanzin (Frans Wuytack)
Kim Phuc Phan Thi schreef het boek "Het napalmmeisje" om haar verhaal te delen en de impact van oorlog en geweld op de mensheid onder de aandacht te brengen. Kim Phuc werd wereldwijd bekend door een iconische foto van haar als kind dat, na een napalmaanval op haar dorp in Vietnam, in vlammen en paniek wegloopt. Deze foto symboliseerde de verschrikkingen van de oorlog en had een sterke impact op de mening van mensen over de Vietnamoorlog.
In haar boek vertelt ze niet alleen over die verschrikkelijke gebeurtenis, maar ook over haar leven na de oorlog, de fysieke en emotionele gevolgen van de brandwonden die ze opliep, en hoe ze uiteindelijk een boodschap van vergeving en genezing heeft omarmd. In het boek benadrukt Kim Phuc vaak hoe het proces van vergeving haar hielp om verder te komen met haar leven en vrede te vinden, ondanks de pijnlijke herinneringen aan de oorlog en haar verwondingen.
Vergeving voor Kim Phuc was niet alleen een manier om de dader te vergeven, maar ook een manier om zichzelf te bevrijden van de haat en wrok die ze als een zware last met zich bleef meedragen. Uiteindelijk heeft vergeving haar in staat gesteld om een leven te leiden dat zich richt op haar genezing, op hoop en het delen van haar verhaal.
Door haar verhaal te delen, hoopt ze bewustzijn te creëren over de gevolgen van oorlog. En over het belang van vrede en begrip.
- Kim Phuc Phan Thi (2018) Het Napalmmeisje. Uitgeverij Boekencentrum
Gedicht: DE UITNODIGING door Oriah Mountain Dreamer
Het interesseert me niet wat je doet voor de kost;
ik wil weten waar je naar hunkert; en of je ervan durft te dromen
het verlangen van je hart te vervullen.
Het interesseert me niet hoe oud je bent;
ik wil weten of je het risico neemt voor gek te staan
voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur van levend zijn.
Het interesseert me niet wat je allemaal dwarszit;
ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet.
Of je bent gepend door de teleurstellingen van het leven;
of je bent verschrompeld, je hebt afgesloten, uit angst voor de pijn.
Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf,
zonder weg te stoppen, vast te bijten.
Ik wil weten of je plezier kunt verdragen van mij en van jezelf,
of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten
tot in de toppen van je vingers en je tenen,
zonder te manen tot voorzichtigheid, tot realisme,
of ons te herinneren aan menselijke beperkingen.
Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is,
ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen om eerlijk te zijn naar jezelf;
of je verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel.
Ik wil weten of je trouw kunt zijn, en dus te vertrouwen.
Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, ook als niet iedere dag even mooi is;
en of je jouw leven kunt herleiden tot haar bron.
Ik wil weten of je met falen kunt leven, het jouwe en het mijne,
en nog aan de rand van het meer kunt staan,
en JA kunt roepen tegen de zilveren gloed van de volle maan.
Image
Foto: Frans Wuytack
Het interesseert me niet waar je woont of hoeveel geld je bezit.
Ik wil weten of je na een nacht vol verdriet en vertwijfeling,
moe en gekneusd tot op het bot, kunt opstaan
en doet wat gedaan moet worden voor de kinderen.
Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt;
Ik wil weten of je naast me zult staan als het er echt op aan komt en
niet terug zal deinzen.
Het interesseert me niet wáár of wàt of met wie je gestudeerd hebt;
ik wil weten wat er van je overblijft als al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf;
en of je werkelijk waardeert wat je gezelschap houdt in lege momenten.
Maak een positieve impact
- Wil je er eens écht voor gaan zitten om jouw échte waarden te ontdekken? Hier vind je een handleiding:
https://nl.wikihow.com/Je-persoonlijke-waarden-vaststellen
- De liefde is geduldig, de liefde is vriendelijk, de liefde is niet jaloers. Zij doet niet gewichtig en is niet trots, zij kwetst niet, is niet egoïstisch en voelt zich nooit beledigd, zij neemt niemand iets kwalijk, zij is niet blij met onrecht, maar juist met de waarheid.
1 Kor. 13:4-7
- Wie wil je vandaag liefde en/of waardering tonen? Hoe ga je dat doen?
Denk je nog aan voorbeelden? Wil je je ervaring delen? Laat het ons weten via benedicte at paxchristi punt be
Wie weet plaatsen we je verhaal wel in onze inspiratiehoek op de website van dit bezinnend aanbod.
Image
Extra materiaal (groepen)
Document
