Waarachtig groeien in vrede

Als jongere en verantwoordelijke van een studentenhuis word ik in de eerste plaats geraakt door het woord “vrijheid". Voor mij is vrijheid een noodzakelijke voorwaarde om rechtvaardighed en vrede te kunnen verwezenlijken. Zolang we vrij zijn, kunnen we streven naar vrede en rechtvaardigheid, want zonder vrijheid zijn vrede en rechtvaardigheid simpelweg niet mogelijk.

Ik hecht er veel belang aan dat studenten de vrijheid hebben om zelf invulling te geven aan het gemeenschapsleven in het huis. Op die manier kunnen ze verantwoordelijkheid nemen voor het opbouwen van harmonieuze en eerlijke relaties met elkaar. Ik sta open voor suggesties en feedback om de kwaliteit van het verblijf te verbeteren.

Voor mij betekent groeien in vrede meer dan elkaar tolereren of elkaar uit de weg gaan, maar eerder het creëren van een harmonieuze en veilige omgeving. Het gaat niet enkel om het ontbreken van conflicten, maar om de constante mogelijkheid om open en respectvol te communiceren, opdat geschillen en misverstanden op een vreedzame manier zouden worden opgelost.

Rechtvaardigheid is ook van essentieel belang, maar vanwege individuele behoeften en verschillen kan het soms moeilijk zijn om ervoor te zorgen dat iedereen zich rechtvaardig behandeld voelt. Als christenen moeten we ook rekening houden met de soms wat legalistische interpretatie van rechtvaardigheid, en erkennen dat rechtvaardigheid ook een aspect is van genade en barmhartigheid. We moeten streven naar een evenwichtige benadering die zowel rechtvaardigheid als compassie omvat.

Kortom, groeien in vrede, rechtvaardigheid en vrijheid is een voortdurend proces waarin we onze waarden en principes in de praktijk proberen te brengen. Het vereist openheid, respect, en het vermogen om conflicten op een vreedzame en rechtvaardige manier op te lossen. Door te streven naar deze idealen kunnen we bijdragen aan een betere wereld voor onszelf en degenen met wie we samenleven.

“De vrucht van de gerechtigheid wordt in vrede gezaaid voor hen die vrede stichten.” – Jacobus 3, 18

We willen een wereld waar jongeren iets voor elkaar en voor anderen kunnen betekenen. Waar ze aangemoedigd worden om actief deel te nemen aan het opbouwen van gemeenschappen die gebaseerd zijn op compassie en samenwerking. Waar ze de vrijheid hebben om hun inspiratie na te volgen, terwijl ze rekening houden met rechten en noden van anderen. Een wereld waar een studentenhuis gezien kan worden als een veilige en ondersteunende omgeving.

Door dialoog als een kunst te omarmen, kunnen we een sfeer van vrede en rechtvaardigheid bevorderen. We kunnen drempels voorkomen, conflicten verminderen en gezamenlijk oplossingen vinden. Dialoog is het middel om als individu en als samenleving te groeien, en draagt bij aan het realiseren van een wereld waarin vrede, rechtvaardigheid en vrijheid ook tot bloei komen.

Heer, maak mij een instrument van Uw vrede. 
Laat mij liefde brengen waar haat heerst, 
laat mij vergeven wie mij beledigde, 
laat mij verzoenen wie in onmin leven, 
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt, 
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt, 
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt, 
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is, 
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.

Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten, 
niet begrepen te worden, maar te begrijpen, 
niet bemind te worden, maar te beminnen. 
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt 
door te verliezen, dat men vindt 
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart 
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen.

Gebed toegeschreven aan Franciscus van Assisi

Bertrand Turatsinze, Verantwoordelijke Studentenhuis Ruach te Brussel

Op Pad
 

Er is de weg

van de kleine goedheid van mens tot mens:

geduld, luisterbereidheid, een “Hallo!” of andere lieve attentie ...

Een weg die we dikwijls vergeten

en daardoor zijn er vaak minder gelukkige mensen.

Er is de weg

Van vrede, gerechtigheid voor alle mensen:

vergeving, medeleven en niet oordelen.

Een weg die we niet altijd gaan

en daardoor krijgt een vreedzame samenleving minder kans.

Er is de weg

van solidariteit met de ‘minsten’:

vluchtelingen, oorlogsslachtoffers, milieu-ontheemden.

Een weg die wij niet altijd bewandelen

en daardoor staan velen stil aan de kant.

Er is de weg

van waarheid en waardigheid in onze wereld-

elke mens in zijn waardigheid bevestigen en de waarheid spreken.

Een weg die egoïsme en het grote gelijk uit de weg gaat,

zodat ruzies en oorlogen niet verder leven.

Er is maar één weg die oneindig is -

de weg van liefde.