Onverwoestbare hoop

Psychologen zeggen je dat je de werkelijkheid recht in de ogen moet kijken, haar moet onderkennen, niet ermee in gevecht gaan, of ervoor op de vlucht slaan, of er verstijfd bij verwijlen. Vanuit spirituele hoek kan je zeggen: als je de werkelijkheid recht in de ogen kijkt en het lijden betekenis geeft, dan voel je diep vanbinnen een kracht tot leven, dat fundament van Liefde.

Er zijn mensen die gruwelijke dingen hebben meegemaakt en toch positief in het leven zijn blijven staan. Twee krachtige voorbeelden zijn Kristin Verellen die haar man verloor in de aanslagen van Brussel en Edith Eva Eger die het vernietigingskamp van Auschwitz heeft overleefd. Verellen, Ambassadeur voor de Vrede, verbeeldt dit met haar initiatief van verbindingscirkels ‘We have the choice’, ‘Wij hebben de keuze”. Eger getuigt in haar boeken “De Keuze” en “Het Geschenk” over haar onverwoestbare hoop.

Deze hoop mogen we met Pasen vieren.

Lijden heeft niet het laatste woord

De Goede Week scherpt ons bewustzijn dat het lijden deel uitmaakt van het leven. Maar deze Week betekent ook dat het lijden niet het laatste woord heeft. Op Goede Vrijdag staan we stil bij het sterven van Jezus van Nazaret. Een dieptepunt in een mensenleven, een moment waar de wanhoop, de moedeloosheid, de hulpeloosheid, … toeslaat. Dan zijn ook de waaromvragen niet zo ver weg. 

“Als je niet voorbij kan gaan aan de waaromvragen”, vertelde een vrouw wier moeder door een wanhoopsdaad uit het leven was gestapt, “dan kan je nooit terug opstaan in het leven.”

Leed dat we zelf creëren en leed dat ons overkomt, hoe gaan we daar mee om? Een kernwoord is vertrouwen, voor sommigen ook wel Godsvertrouwen. Het is de overgang die Jezus op het kruis uitspreekt tussen “Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten” en, juist voor het sterven, “Vader, in uw handen beveel ik mijn geest”. Hij vertrouwt zich uiteindelijk toe aan de diepe levensbron die in elke mens aanwezig is, en aan de kracht tot opstanding die God ons geeft. Dit doet je terug opveren; het brengt je van uitzichtloosheid naar vernieuwde inspiratie, het brengt je van wanhoop naar hoop, van wantrouwen naar vertrouwen. Pasen gaat niet enkel over de fysieke dood, maar ook over het terug opstaan na tegenslagen, teleurstellingen, ontgoochelingen, depressie, na alles wat symbolisch staat voor de dood.

Beweging van onverwoestbare hoop

Zo ontvangen, koesteren en voeden we met Pax Christi de inspiratie die nodig is om in voor- en tegenspoed telkens weer op te staan en de hoop die ieder mens in zich draagt te doen heropleven. Zo zijn we als vredeswerkers getuigen van de HOOP die in ons leeft, zoals de apostel Petrus schrijft. We zullen nooit alle onrechtvaardigheid in de wereld ongedaan kunnen maken, wel kunnen we in elk situatie getuigen van deze HOOP. In het christelijk geloof staat de HOOP centraal, niet het lijden. Jezus is “doorheen” het lijden gegaan om te verrijzen en de “blijde” (lees hoopvolle) boodschap te laten leven.

Pax Christi kijkt de wereld recht in de ogen. Ze analyseert het onrecht en leed gecreëerd door mensen. De vele vrijwilligers, leden en sympathisanten van Pax Christi bouwen dagelijks aan een rechtvaardigere en veiligere wereld. Jij en ik en zovele anderen zijn samen een beweging van onverwoestbare hoop.

Een hoopvol Pasen !

Foto © Adobe Stock / Jorm S